นักเดินทาง

..........สวัสดีชาวโลก สวัสดี

! "บ้านสำหรับทุกคนในประเทศไทยและโมร็อกโก" Byways ไม่ใช่ทางหลวงของ Soft-Porn, Sheikhs และ Dunes ของ Soft-Porn, Sheikhs และ Dunes (หญิงอิหร่าน - รอนแรม - หญิงเดี่ยว) หลังจากใช้เวลาสองสัปดาห์ในเตหะรานฉันเดินทางไปทางตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ นี่เป็นจุดจบของวันที่สามในการเที่ยวไปรอนแรมของฉันและฉันเพิ่งมาถึงในบางเมืองที่มีชื่อที่ฉันจำไม่ได้ สิ่งที่ฉันจำได้คือผู้ชายสองคนบนรถสกูตเตอร์จอดอยู่ข้างๆฉันที่หน้าตู้ เมื่อในยุโรปตะวันตกเยาวชนกด "หยุด" ในภาพยนตร์และออกจากบ้านก็มักจะได้รับเบียร์มากขึ้น ในยุโรปตะวันออกก็อาจจะได้รับวอดก้าอีกขวด ก.ย. 24 โสเภณีของ Sulaymaniyah - Kurdistan ชาวอิรักเดินทางเดี่ยวหญิงในรถแท็กซี่ที่ใช้ร่วมกันจาก Koisanjaq ผู้หญิงคนนั้นนั่งข้างฉันผลักแพ็คเก็ต Marlboro Svelte ที่เปิดออกมาที่ใบหน้าของฉัน แม้ว่าฉันจะเป็นคนที่ไม่สูบบุหรี่และเกลียดชังบุหรี่ แต่ฉันก็ยอมรับ ฉันรู้ว่ามันหมายถึงเป็นการแสดงถึงการผูกมัดผู้หญิงเราสองคนดื่มด่ำกับจุดจบของบุหรี่พวกนี้อย่างละเอียดสูบบุหรี่ผู้โดยสารที่เหลือ - ผู้ชายทุกคนที่ไม่กล้าบ่น ก.ย. 9 Saya pergi terus - Hitchhiking บน Java การเดินทางเดี่ยวหญิง - ผู้หญิงคนเดียว - อินโดนีเซีย - Hitchhiking การแยกจาก Jogjakarta เป็นงานที่ยุ่ง แต่การออกไปดูเหมือนจะยากในตอนแรก ฉันตัดสินใจถามที่แสงสีแดง มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่ขี่มอเตอร์ไซค์อยู่ที่นั่น หลังจากนั้นไม่นานชายชราผู้หนึ่งที่มีหน้าใจดีเห็นด้วยที่จะพาฉันไป เขาขับรถอย่างระมัดระวัง เมื่อไม่กี่กิโลเมตรหลังจากนั้นเขาก็ปิดถนนสายหลักฉันบอกเขาว่าฉันต้องเดินต่อไป เขาขอลาฉันอย่างอ่อนโยน สิงหาคม 23 ที่ Yezid คนสุดท้ายของตุรกีคือเพื่อนของฉัน Murat ครูโรงเรียนจาก Diyarbakir ชอบเล่าเรื่องราวของคุณยายผู้ยิ่งใหญ่เจ้าหญิงÊzidîจากหมู่บ้านบนภูเขา Muradiye ทางตะวันออกของ Lake Van เธออาศัยอยู่ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 20 และหนีไปกับคนรักของเธอคนสามัญและมุสลิมไปยังพื้นที่ที่ Murat อาศัยอยู่ในตอนนี้ซึ่งในระยะทาง 400 กิโลเมตรอยู่ไกลมากในเวลานั้น 13 สิงหาคมผู้ลี้ภัยสตรีจนถึงตอนนี้ฉันได้รวบรวมเรื่องราวผู้ลี้ภัยจำนวนหนึ่งไว้ในบล็อกของฉัน ผู้ลี้ภัยเกือบทุกคนในยุโรปมีเรื่องราวที่จะบอกว่าในทางใดทางหนึ่งมักจะคล้ายกับที่อื่นในมือข้างหนึ่ง สิ่งที่มักจะคล้ายคลึงกันคือระดับที่เรื่องราวเหล่านี้ตกตะลึงหรืออย่างน้อยก็น่าประทับใจสำหรับคนส่วนใหญ่ที่เกิดในยุโรปและเติบโตและผู้ที่ส่วนใหญ่นำไปสู่ชีวิตที่ค่อนข้างสงบสุข 1 สิงหาคมบล็อกเกี่ยวกับเรื่องนี้ (Hitchhiking and Feminism - series) บล็อกเกอร์การเดินทางหลายปีที่ผ่านมาฉันเพิ่งมารอบ ๆ เพื่ออธิบายการล่วงละเมิดทางเพศในโพสต์บล็อกของฉัน ในอดีตที่ผ่านมาฉันเคยใช้ "พู่กัน" ในเรื่องของการล่วงละเมิดทางเพศออกไปจากพวกเขาทั้งหมด ฉันแค่ข้ามสิ่งเล็ก ๆ ไปและฉันก็ไม่สนใจสิ่งใหญ่เลย ฉันยังคงระบายพวกเขาออกไปในหลาย ๆ เรื่องที่ฉันพิมพ์มิฉะนั้นการล่วงละเมิดทางเพศจะใช้พื้นที่มากเกินไปอย่างจริงจัง อาจ 29. "ครอบครัวของฉันและฉันเรามาจาก Mosul เราต้องหนีไปหลายปีแล้วเพราะพ่อของฉันคนขับรถบรรทุกถูกคุกคามโดย Jihadists สำหรับการทำงานกับ Shia และ Kurds" - "แม่ของฉันเป็นนักข่าว พาเมืองของเราชีวิตแม่ของฉันใกล้จะสูญพันธุ์ไปแล้วตอนนี้เราอาศัยอยู่ในอาร์บิล แต่มันยากที่จะหาที่พักเราต้องย้ายทุกสองเดือน " - "เราเป็นผู้ลี้ภัยจาก Shengal เราหนีไปจากรัฐอิสลามและเราสูญเสียทุกอย่างเราดีใจที่มีชีวิตอยู่เราออกไปพร้อมกับเสื้อผ้าบนร่างกายของเราและตอนนี้เราอยู่ในเต็นท์" - "ฉันเคยทำงานให้กับชาวอเมริกันในฐานะนักแปลครั้งหนึ่งเราถูกโจมตีฉันถูกยิงสามครั้ง" เป็นประเทศที่โบกรถเข้ามาทุกประเทศอิรักมีเรื่องราวที่จะบอก ในช่วงสั้น ๆ ของฉัน จำกัด สัปดาห์ในอิรักถานฉันผูกขึ้นและลงจากเมืองหนึ่งไปยังอีกต่อไปส่วนใหญ่ในภูมิภาค Bahdinan ระยะทางไม่ไกล ต้องกล่าวกันว่าอิรักเคอร์ดิสถานซึ่งไม่ได้รับผลกระทบจากสงครามในรอบ 11 ปีที่ผ่านมานั้นเป็นอีกประเทศหนึ่งที่แท้จริงกว่าประเทศอิรักอื่น ๆ ถึงกระนั้นก็มีผู้คนจำนวนมากมาจากทางใต้ที่ถูกเนรเทศ เมือง Chilas Los Stolpersteine มันเป็นวันถัดไปที่เราได้รับบทเรียนที่กระชับที่สุดในวัฒนธรรมท้องถิ่นเมื่ออยู่ในใจกลางเมืองเป็นเวลาสองชั่วโมงโดยรอรถสองแถวของเราไปยัง Gilgit ในสองชั่วโมงนั้นเราเห็นผู้ชายตีเด็กชายชายร่างใหญ่เต้นเด็กชายตัวเล็กและเด็กชายสุนัขตัวโตตัวใหญ่และตัวเล็กยิ้มแย้มแจ่มใสขณะที่สัตว์ต่างร้องด้วยความเจ็บปวด ชายคนหนึ่งคิดว่าเขาเป็นคนกล้าหาญขว้างก้อนหินสองก้อนใส่สุนัขตัวหนึ่งที่ดูเศร้าหมองและเศร้าหมองเพื่อที่ฉันจะได้นั่งบนม้านั่งตรงหน้าซึ่งมันมีฝุ่นอยู่ ฉันรู้สึกสงสารสัตว์ที่น่าสงสารและปฏิเสธที่จะนั่งในพื้นที่นั้น ทริปของฉันพาฉันข้ามเกาะชวาไปครึ่งหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่มีคนถามฉันเกี่ยวกับทิศทางของฉันฉันจะบอกว่าฉันจะ "ตรงไปข้างหน้า" ฉันทำสิ่งนี้ทุกที่ในโลก ถ้าฉันพูดชื่อของเมืองที่ฉันกำลังจะไปผู้คนจะพูดว่า "มันไกลเกินไป! คุณจะไม่ไปที่นั่น! ขึ้นรถบัส!" โบกรถทุกคนรู้เรื่องนี้ คนอื่นจะแนะนำให้ฉันไปบาหลีแทน มันเป็นอย่างนี้ในหลาย ๆ ที่บนโลกนี้ ถ้าไม่ใช่บาหลีก็คืออันตัลยาแคนคูนหรือเอสเซาอิร่าที่พวกเขาตั้งชื่อ การบอกว่าฉันกำลังจะ "ตรงไปข้างหน้า" เป็นคำตอบที่ง่ายที่สุดตราบใดที่ฉันไม่หลงทาง และไม่มีการคัดค้านได้ง่าย ในอินโดนีเซีย "ฉันจะตรงไปข้างหน้า" ดูเหมือนว่า " อินโดนีเซียในขณะที่เราขี่รถผ่านค่ำมืดหันหน้าไปทางภูเขาไฟฉันหันหัวของฉันจ้องมองที่พระอาทิตย์ตกดิน ร่างกลมของมันมีรอยสีแดงไหลลงมาในเมฆฝนสีเทาเงินซึ่งอยู่บนขอบฟ้า ภายใต้เมฆกลุ่มหมู่บ้านบ้านหลังคามุงจากนั้นหมอบอยู่ มันช่างงดงามเหลือเกิน ณ จุดนี้ฉันเต็มไปด้วยความสุข ฉันรู้สึกว่าได้รับการดูแล หญิงสาวบอกชื่อของเธอคือ Rata ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีก่อนที่เราจะไปถึงหมู่บ้านน้องสาวตอนนี้อยู่ในความมืด คุณเป็นนักท่องเที่ยว ในที่สุด Rata ก็พบว่ามีการประนีประนอมที่ดี เธอส่งฉันที่มัสยิดเล็ก ๆ ริมถนนถามว่าฉันโอเคนอนที่นั่นไหม แน่นอนฉันและขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่ฉันเสนอลาสาวหวานอย่างอบอุ่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากอิหร่านฉันคุ้นเคยกับการนอนหลับในมัสยิดอย่างเต็มรูปแบบโดยใช้เสื้อผ้าและผ้าคลุมศีรษะดังนั้นฉันจะทำอะไร ฉันบังคับตัวเองให้นอนด้วยท้องที่ว่างเปล่าเพราะตอนนี้ยังไม่มีวิธีรับอาหาร ฉันนอนหลับดี ไม่มีใครมารบกวนฉันทั้งคืนและไม่มีใครมาแม้แต่คำอธิษฐานตอนเช้า ฉันตื่นนอนตอนหกโมงเช้าแล้วเริ่มทำต่อไป ฉันจะไปสุราบายาในตอนท้ายของวัน มันเป็นวันถัดไปที่เราได้รับบทเรียนที่กระชับที่สุดในวัฒนธรรมท้องถิ่นเมื่ออยู่ในใจกลางเมืองเป็นเวลาสองชั่วโมงโดยรอรถสองแถวของเราไปยัง Gilgit ในสองชั่วโมงนั้นเราเห็นผู้ชายตีเด็กชายชายร่างใหญ่เต้นเด็กชายตัวเล็กและเด็กชายสุนัขตัวโตตัวใหญ่และตัวเล็กยิ้มแย้มแจ่มใสขณะที่สัตว์ต่างร้องด้วยความเจ็บปวด ชายคนหนึ่งคิดว่าเขาเป็นคนกล้าหาญขว้างก้อนหินสองก้อนใส่สุนัขตัวหนึ่งที่ดูเศร้าหมองและเศร้าหมองเพื่อที่ฉันจะได้นั่งบนม้านั่งตรงหน้าซึ่งมันมีฝุ่นอยู่ ฉันรู้สึกสงสารสัตว์ที่น่าสงสารและปฏิเสธที่จะนั่งในพื้นที่นั้น ทริปของฉันพาฉันข้ามเกาะชวาไปครึ่งหนึ่ง เมื่อใดก็ตามที่มีคนถามฉันเกี่ยวกับทิศทางของฉันฉันจะบอกว่าฉันจะ "ตรงไปข้างหน้า" ฉันทำสิ่งนี้ทุกที่ในโลก ถ้าฉันพูดชื่อของเมืองที่ฉันกำลังจะไปผู้คนจะพูดว่า "มันไกลเกินไป! คุณจะไม่ไปที่นั่น! ขึ้นรถบัส!" โบกรถทุกคนรู้เรื่องนี้ คนอื่นจะแนะนำให้ฉันไปบาหลีแทน มันเป็นอย่างนี้ในหลาย ๆ ที่บนโลกนี้ ถ้าไม่ใช่บาหลีก็คืออันตัลยาแคนคูนหรือเอสเซาอิร่าที่พวกเขาตั้งชื่อ การบอกว่าฉันกำลังจะ "ตรงไปข้างหน้า" เป็นคำตอบที่ง่ายที่สุดตราบใดที่ฉันไม่หลงทาง และไม่มีการคัดค้านได้ง่าย ในอินโดนีเซีย "ฉันจะตรงไปข้างหน้า" ดูเหมือนว่า " อินโดนีเซียในขณะที่เราขี่รถผ่านค่ำมืดหันหน้าไปทางภูเขาไฟฉันหันหัวของฉันจ้องมองที่พระอาทิตย์ตกดิน ร่างกลมของมันมีรอยสีแดงไหลลงมาในเมฆฝนสีเทาเงินซึ่งอยู่บนขอบฟ้า ภายใต้เมฆกลุ่มหมู่บ้านบ้านหลังคามุงจากนั้นหมอบอยู่ มันช่างงดงามเหลือเกิน ณ จุดนี้ฉันเต็มไปด้วยความสุข ฉันรู้สึกว่าได้รับการดูแล หญิงสาวบอกชื่อของเธอคือ Rata ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีก่อนที่เราจะไปถึงหมู่บ้านน้องสาวตอนนี้อยู่ในความมืด คุณเป็นนักท่องเที่ยว ในที่สุด Rata ก็พบว่ามีการประนีประนอมที่ดี เธอส่งฉันที่มัสยิดเล็ก ๆ ริมถนนถามว่าฉันโอเคนอนที่นั่นไหม แน่นอนฉันและขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือทั้งหมดที่ฉันเสนอลาสาวหวานอย่างอบอุ่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากอิหร่านฉันคุ้นเคยกับการนอนหลับในมัสยิดอย่างเต็มรูปแบบโดยใช้เสื้อผ้าและผ้าคลุมศีรษะดังนั้นฉันจะทำอะไร ฉันบังคับตัวเองให้นอนด้วยท้องที่ว่างเปล่าเพราะตอนนี้ยังไม่มีวิธีรับอาหาร ฉันนอนหลับดี ไม่มีใครมารบกวนฉันทั้งคืนและไม่มีใครมาแม้แต่คำอธิษฐานตอนเช้า ฉันตื่นนอนตอนหกโมงเช้าแล้วเริ่มทำต่อไป ฉันจะไปสุราบายาในตอนท้ายของวัน Karachi